سـارا اَنـار دارد!

میدونی چقدر سخته دیگه حتی حوصله توضیح دادن حالتم نداشته باشی؟ 

چقدر بده که دور و برت پر باشه از سوژه و ایده نوشتن ولی قلم که به دست میگیری و شروع که میکنی به نوشتن نوشته اون چیزی از آب درنیاد که خودت میخواستی؟ 

میدونی چقدر سخته که انقدر حالت بد باشه که دیگه حوصله انجام دادن کارهایی عاشقشون بودی رو نداشته باشی؟ 

چقدر بده فرصت های شغلی میلیونی که بهت میشن رو از دست بدی؟ و اونا با تعجب بهت زل بزنن؟ 

مردم نمیفهمن... حق هم دارن...

اگه با این وضعیت پیش برم از پا میفتم... 

میترسم... میترسم که این امید دادنام به خودم الکی باشه... که اثری نداشته باشه... که سرانجامی نداشته باشه... که من دیگه اون آدم قبلی نشم...

اگه احتمالا یه مدت ننوشتم به همین دلیله...

من دیگه حال و حوصله خودمم ندارم... 

ولی حیف از این عمر... حیف از این جوونی که میگذره...