20. دوستمی ولی تا وقتی لازمت دارم!
نمی دانم چرا از منی که از دوستانم بدترین ضربه ها را خورده ام، همه انتظار دارند کمک حالی داشته باشم شامل حال همه!!! از پروژه درس فلانی بگیر بیا تا نمره عملی فلان درس و فلان و فلان و فلان!
چند روز قبل یکی از دوستانم حرف خوبی به من زد: " سارا آنقدر خوبی کرده ای که دیگر فکر می کنند همه این ها وظیفه ات است "
راست می گفت! همه حتی نزدیکترین دوستانم موقع نیاز یاد من می افتادند!
اینها برای من اهمیتی ندارند. من این را مثل تمامیت غریزه انسانها قبول کرده ام. اما مشکل اینجاست که انتظار دارند حتی در وضعیتی که بدترین ضربه ها را از نزدیکترین دوستانم خورده ام، باز هم چشم پوشی کنم و مثل قبلتر ها بشوم همانی که هر کاری از دستش برمی آمد اگر، نه نمی گفت...
آن هم دوستانی که حتی یادشان نماند حتی یک پیام تبریک خشک و خالی برای تولدم بفرستند... حتی یک نفرشان...
من تمامی این ها را قبول کرده ام... اما لطفا شما هم قبول کنید مرا... همین...
من بعد از دیدن این ها همان سارای قبلی نمی شوم... اصلا من بد عالم...
لطفا دست از سر من بردارید...
+ نمیخوام بگم من خوب عالم و آدمم... تصوری که به دنیا و آدماش داشتمو از بین بردید...
+ بالاخره آخرین کلاس... هووووووفففف
