سـارا اَنـار دارد!

یه زمانی انقدر نوشته های دیگرانو کتابو شعرو مجله و فلان میخوندم نوشته های خودم بهتر شده بودن 

ولی یه مدت که انزوا و گوشه گیری اختیار کردم نوشته هام چییییی؟ 

اصلا نمیشه اسم نوشته روشون گذاشت... واقعا اصلا خجالت میکشم منتشرشون کنم... نوشته های قبلی کجا و نوشته های الان کجا...

اینو گفتم برسم به یه کامنتی که از یه دوست دریافت کردم و فکر میکنم برای آخرین پستم اون کامنت رو گذاشته بودن و اون شعرشون بسیار به دلم نشست:

صبر بر درد نه از همت مردانه ی ماست

یک دم از حال زارم شکایت میکنم